کد مطلب:25533 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:64

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

چرا مسيحيان از فارقليط كه مژده حضرت مسيح است به روح القدس تعبير كرده اند؟

شايد با اين انگيزه چنين معنا كرده اند كه تا بشارت به دين پيامبر اسلام(ص) را محو نمايند. توضيح اين كه: پيامبران الهي از حضرت آدم ابوالبشر تا حضرت خاتم (ص)، جملگي در يك خط سير قرار دارند. و همه براي هدايت بشر مبعوث شده و در پي شناساندن بشر به شناخت راستين جهان از مبدأ تا معاد، قوانين الهي و فضايل اخلاقي مي باشند، و هر يك مصدّق (تأييد كننده) پيشين و مبشّر پسين اند. قرآن در سورة صف اين حقيقت ر از زبان حضرت عيسي(ع) بيان مي دارد كه به بني اسرائيل خطاب نمود كه من پيامبر خدا هستم و مصدّق موسي و مبشّر احمد هستم.[11]

به قول محمد شبستري:

يكي خط است از اوّل تا به آخر بر او خلق خدا جمله مسافر

در اين ره انبيا چون ساربانند دليل و راهنماي كاروانند

وز ايشان سيد ما گشته سالار هم او اوّل هم او آخر در اين كار

قرآن از بشارت پيامبران گذشته دربارة پيامبر اسلام(ص) حكايت مي كند و در تورات و انجيل كنوني، با وجود تحريفات، نوعي بشارت به ظهور پيامبر اسلام(ص) وجود دارد.[12]

بشارت هاي موجود در كتاب هاي آسماني پيشين دليلي براي رسالت پيامبر اسلام(ص) و زمينه اي براي مسلمان شدن يهوديان و مسيحيان به شمار مي آيد.

عالمان اهل كتاب، آنان كه نمي خواستند مردم به پيامبر اسلام ايمان بياورند و از مسلمان شدن ديگران ناخشنود بودند، در پي تحريف اين بشارت ها بر آمدند. برخي را حذف و برخي را نادرس ترجمه نمودند. لفظ فارقليط از اين قبيل است. در انجيل يوحنا در فصل هاي چهاردهم، پانزدهم و شانزدهم لفظ فارقليط آمده است. فارقليط در اصل كلمة يوناني و ريشة آن پريقليتوس به معناي بسيار ستوده بود كه با پراقليتوس به معناي تسلي دهنده اشتباه كرده اند.

نويسندة كتاب چراغ در جزوه اي عين متن لاتين،انجيل يوحنا را از كتاب موسوم به اناجيل، چاپ پاريس، تأليف لامنه، موجود در كتابخانة مجلس شوراي اسلامي، در آغاز كتاب خود آورده است و به خوبي نشان مي دهد كه فارقليط در آن جا به صورت پركليت (به معناي بسيار ستوده = احمد) آمده است. نيز نوشته است: قدماي نصارا از لفظ پركليت اسم خاص فهميده بودند، چون در ترجمه هاي سرياني وعبراني عين لفظ فاراقليط را آوردند؛در واقع اين واژه مانند واژه هاي احمد، محمد و علي است كه در ترجمه عيني همين واژه هاي آورده مي شود، مثلاً ترجمة جملة جاء عليٌّ مي شود.

علي آمد، نه اين كه بگوييم بلند مرتبه آمد. علي در اين جا به معناي اسم خاص است نه بلند مرتبه. امّا متأسفانه علماي مسيحي در زمان هاي بعدي براي محو نشانة نبوت پيامبر اسلام(ص) اوّلاً: پركليت را به پاراكليت تبديل كردند و ثانياً آن را از صورت اسم خاص بيرون آوردند و به معناي وصفي در آوردند و آن را به تسلي دهنده ترجمه كردند.[13]

علامة شعراني در كتاب نثر طوبي مي گويد: در يك لغت يوناني ديده ام كه فارقليط را به معناي بسيار ستوده و كسي كه بر سر همة زبان ها افتاده و از او به نيكي ياد مي كنند ترجمه كرده اند.[14]

در دايره المعارف بزرگ فرانسه آمده است: محمد مؤسس دين اسلام و فرستادة خدا و خاتم پيامبران است. كلمة محمد به معناي بسيار حمد شده است، و از ريشة حمد كه به معناي تجليل و تمجيد است، مشتق گرديده و بر اثر تصادف عجيب، نام ديگري كه آن هم از ريشة حمد است و مرادف لفظ محمد مي باشد؛ يعني احمد ذكر شده كه احتمال قوي مي رود، مسيحيان عربستان آن لفظ را به جاي فارقليط به كار مي بردند. احمد، يعني بسيار ستوده شده و بسيار مجلل، ترجمة لفظ پيركلتوس است كه اشتباهاً لفظ پاراكلتوس را جاي آن گذاردند؛ به اين ترتيب نويسندگان مذهبي مسلمان مكرر گوشزد كرده اند كه مراد از اين لفظ بشارت به ظهور پيامبر اسلام است. قرآن مجيد نيز آشكارا در آية شگفت انگيز سورة صف به اين موضوع اشاره مي كند.[15]

[12] تورات، سفر تكوين، فصل 7، جملات 17 - 20؛ فصل 49، جملة 10؛ سفر تثنيه، فصل 33،جملات 1 _ 5؛ انجيل يوحني فصل 14، جملة 16؛ نيز فصل 15، جملة 26 و فصل 16، جملة 7.

[13] ناصر مكارم شيرازي، پيام قرآن، ج 8، ص 388 - 389.

[14] همان، ص 389؛ نثر طوبي، شعراني، ج1، ص 197.

[15] ناصر مكارم شيرازي، تفسير نمونه، ج 24، ص 76.